a początku można napisać - wreszcie jest! Po trzech latach pracy, 31 lipca br., założenia polityki migracyjnej Polski zostały przyjęte przez rząd. Dokument jest całościowy i obejmuje wszystkie zagadnienia, które wchodzą w zakres migracji. Może, jak na strategię, jest trochę zbyt obszerny. Z drugiej jednak strony, jest to pierwszy tego typu dokument i musiały się w nim znaleźć zarówno elementy diagnozy, jak i wyjaśnienia dotyczące specyfiki zagadnień związanych z migracjami. Zgadzam się z większością zawartych w nim rekomendacji. Zdecydowanie podoba mi się także podejście, zgodnie z którym obecna i prognozowana sytuacja na rynku pracy powinna mieć decydujące znaczenie dla kształtowania priorytetów polityki migracyjnej.

21 lipca br. weszła w życie ustawa o skutkach powierzania pracy cudzoziemcom przebywającym wbrew przepisom na terytorium RP. Wprowadziła ona sankcje administracyjne i karne oraz nałożyła nowe obowiązki na podmioty zamierzające zatrudniać cudzoziemców.

W celu pozyskania informacji o ludności Polski w NSP 2011 wykorzystano m.in. Zawartość istniejących rejestrów oraz systemów informacyjnych. Zakres znajdujących się w nich danych odpowiada przede wszystkim potrzebom instytucji, które nimi zarządzają. Każde ze źródeł ma też swoje ograniczenia wynikające z konieczności podjęcia przez migranta dodatkowych działań (np. zameldowania lub wymeldowania), aby jego mobilność została uchwycona w odpowiednim rejestrze.

Międzynarodowa Organizacja ds. Migracji (IOM) uruchomiła Infolinię dla Migrantów. Pod numer 22 490 20 44 można dzwonić od poniedziałku do piątku, w godzinach od 9:00 do 17:00.

W ostatnich latach liczba cudzoziemców, którzy skorzystali z programów powrotów dobrowolnych i opuścili Polskę, znacząco wzrosła. W 2004 r. z programu realizowanego przez IOM skorzystało 10 osób, podczas gdy w 2010 r. - już 1 627. Nieznaczny spadek nastąpił w 2011 r., prawdopodobnie wskutek zapowiedzi abolicji.

W dniu 30 kwietnia 2012 r. weszła w życie, budząca kontrowersje, nowa ustawa o systemie informacji oświatowej. W założeniu ma ona stanowić podstawę do stworzenia rzetelnego źródła danych o systemie oświaty i usprawnić procesy zarządzania nim oraz finansowania go na poziomie lokalnym i krajowym. Jest to istotne z punktu widzenia sytuacji uczniów-cudzoziemców, szczególnie w kontekście środków finansowych przekazywanych organom prowadzącym szkoły na dodatkowe zadania podejmowane w związku z kształceniem dzieci niebędących obywatelami polskimi.

Do 2035 r. liczba ludności Polski zmniejszy się o ponad 2 mln, a do 2050 r. - o kolejne 4 miliony. Udział osób w wieku poprodukcyjnym zwiększy się do tego stopnia, że staniemy się jednym z najstarszych społeczeństw w Europie, co nie pozostanie bez konsekwencji dla systemów emerytalnych. Takie alarmujące prognozy demograficzne dla Polski zostały przedstawione podczas II Kongresu Demograficznego, który odbył się w dniach 22-23 marca br. w Warszawie. Na szczęście (...)

Myroslava Keryk: Największym problemem dla Ukraińców jest legalizacja pobytu. Lista wymaganych od nich dokumentów jest długa, a cudzoziemcom często trudno jest zdobyć nawet coś tak prostego, jak meldunek. Dodatkowo, konieczność udowodnienia, że człowiek nie będzie ubiegał się o świadczenia z pomocy społecznej, że ma wystarczający dochód - wielu ludzi to odstrasza i dlatego decydują się na pobyt nielegalny. Również pracodawca może zawieść. Ukraińcy znajdują zatrudnienie w sektorach - budownictwo, rolnictwo, usługi domowe - w których często pracuje się „na czarno”. Ze względu na koszty zatrudnienia, i dla jednej strony, i drugiej to jest wygodne. Nawet jeśli pracownik chce pracować legalnie, to jest jakaś niechęć, żeby zatrudnić go na podstawie umowy. Procedura uzyskania zezwolenia na pracę dla cudzoziemca kiedyś trwała nawet dwa miesiące, podczas których on nie mógł pracować. Często trudno więc winić samych pracodawców, że nie chcą z takiej procedury korzystać.

Początkowo kwestia migracji nie zajmowała zbyt wiele miejsca w planach polskiej prezydencji w Radzie UE. Dopiero wydarzenia w Afryce Północnej z przełomu roku 2010 i 2011 oraz związany z tym wzrost migracji do UE spowodowały zwiększenie zainteresowania opinii publicznej tą kwestią oraz konieczność podjęcia stosownych działań przez instytucje UE. Musiało to doprowadzić do weryfikacji pierwotnych planów, szczególnie w obliczu prognoz pokazujących, iż główna fala imigracyjna może wystąpić w miesiącach letnich, czyli właśnie w czasie polskiej prezydencji. Nic takiego jednak się nie wydarzyło i ostatecznie Polska nie stanęła przed zadaniem podejmowania spektakularnych decyzji. Zdecydowana większość działań, które musiały być zrealizowane przez Radę UE w obliczu kryzysu migracyjnego wiosną 2011 r., została zainicjowana przez prezydencję węgierską. Polsce pozostało dokończyć negocjacje i podpisać odpowiednie dokumenty. Z zadania tego wywiązaliśmy się należycie. Dotyczy to negocjacji nowego rozporządzenia regulującego działania agencji Frontex. Rozporządzenie 1168/2011 zostało „wynegocjowane” przez Węgrów, ale podpisane 25 października 2011 r. Tak więc pod tym dokumentem widnieją podpisy dwóch Polaków: szefa Parlamentu Europejskiego, Jerzego Buzka i sekretarza stanu w MSZ ds. europejskich, Mikołaja Dowgielewicza.